Planując zmianę stylu życia na tryb wędrowny, każdy przyszły cyfrowy nomad zastanawia się nad warunkami wjazdu do wybranego kraju i legalnego pobytu. Ze względu na specyfikę zagadnienia, do każdego kraju odnosić się będą inne regulacje prawne. W tym wpisie omówione zostaną regulacje prawne obowiązujące aktualnie w Polsce.
W przypadku Polski istnieje kilka możliwości wyboru dla cyfrowych nomadów, którzy chcieliby przebywać i pracować zdalnie i są to:
Wiza krajowa Schengen – obywatele wielu krajów mogą podróżować do Polski na podstawie wizy Schengen, która umożliwia krótkie pobyty turystyczne lub biznesowe do 90 dni w okresie 180 dni. Jednak wiza Schengen nie jest odpowiednia do dłuższych pobytów ani pracy.
Wiza krajowa długoterminowa – osoby planujące dłuższy pobyt w Polsce mogą ubiegać się o wizę krajową długoterminową. Wiza ta pozwala na pobyt w Polsce przez dłuższy okres czasu, ale wymagania i procedury ubiegania się o nią mogą się różnić w zależności od celu pobytu.
Karta Pobytu czasowego lub stałego – osoby, które zamierzają przebywać w Polsce na stałe lub na dłuższy okres czasu, mogą ubiegać się o Kartę Pobytu czasowego lub stałego. W przypadku cyfrowych nomadów, którzy prowadzą działalność na odległość, mogą istnieć specjalne wymagania np. dotyczące wysokości dochodu.
Program Startup Hub Poland – Polska oferuje program Startup Hub Poland, który jest skierowany do przedsiębiorców z zagranicy chcących rozwijać swoje startupy w Polsce. Program ten może być odpowiedni dla cyfrowych nomadów prowadzących działalność online.
Inne
Przed podjęciem decyzji o podróży do Polski zaleca się zweryfikowanie aktualnych wymagań wizowych i procedur imigracyjnych.
Cyfrowi nomadzi (z ang. digital nomads) to osoby, które jednocześnie podróżują i pracują wykorzystując nowe technologie. Ich tryb życia nazywany bywa również z ang. workation, czyli połączenie pracy zdalnej z wakacjami spędzonymi poza miejscem zamieszkania pracownika. Epidemia covid-19 doprowadziła do rozpowszechnienia się takiego trybu pracy i zainteresowanie nim stale wzrasta.
Najczęściej określenia „cyfrowy namad” używa się wobec osób podróżujących i wykonujących zawód – programisty, projekt managera, tester oprogramowania, analityka, filmowca bloggera, vloggera, youtubera, copywritera, księgowego, wirtualnego asystenta, fotografa, grafika, nauczyciela języka obcego, trenera, psychologa, dziennikarza i innych.
Wśród cyfrowych nomadów największą grupę stanowią samozatrudnieni i prowadzący działalność gospodarczą. Ale nie brakuje również freelancerów pracujących nad zleceniami, a nawet pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.
Jakie korzyści mogą się wiązać z życiem cyfrowego nomady?
Głównymi zaletami życia cyfrowego nomady są:
możliwość zwiedzania świata
większa motywacja do pracy;
możliwość wyboru miejsca wykonywania pracy;
niższy poziom stresu;
niższe koszty utrzymania;
większe poczucie wolności i niezależności.
Jakie zagrożenia wiążą się z życiem cyfrowego nomady?
Wśród wyzwań związanych z prowadzeniem trybu życia cyfrowego nomady wskazuje się zwykle:
samodyscyplinę cyfrowego nomady;
bariery językowe;
odmienność kulturową;
konieczność znajomości przepisów danego kraju;
dostęp do prądu i Internetu;
zachowanie work-life balance;
budowanie i utrzymanie relacji z innymi;
Według tradycji stepowej tengri, żeby żyć pełnią życia, trzeba być w ciągłym ruchu, tylko w ten sposób każdy dzień będzie inny od poprzedniego. Przechodząc przez miasta nomadzi myśleli: „Biedni są ci, którzy tu mieszkają. Dla nich wszystko jest wciąż takie samo”. Prawdopodobnie mieszkańcy miast myśleli o nomadach: „Nieszczęśnicy, nie maja gdzie sie podziać”. Nomadzi nie mieli przeszłości, jedynie teraźniejszość, dlatego zawsze byli szczęśliwi.
Paulo Coehlo, Zahir
Według Nomadlist.com, cyfrowi nomadzi obecnie najczęściej wybierają się do Bangkoku w Tajlandii, Buenos Aires w Argentynie i do Lizbony w Portugalii.
W kolejnych wpisach z cyklu „Cyfrowi nomadzi i ich rozterki prawne” omówię zagadnienia prawne, o których należy pamiętać planując życie cyfrowego nomady. Omówione zostaną m.in. wizy dla cyfrowych nomadów, warunki zatrudnienia, w tym wykonywania pracy zdalnej i działalności gospodarczej za granicą.
Usługi płatnicze wiążą głównie obowiązkami dostawców takich usług (np. banków) i na nich spoczywa ciężar zapewnienia bezpieczeństwa dostępu do rachunków bankowych i wykonywania transakcji płatniczych. Ale obowiązki ciążą również na użytkownikach usług płatniczych.
Obowiązki użytkownika usług płatniczych
Obowiązki użytkownika usług płatniczych (płatnika) są dwojakie:
Obowiązek korzystania z określonego instrumentu płatniczego zgodnie z zawartą umową, czyli poprzez zapobieganie naruszeniom danych uwierzytelniających, odpowiednie przechowywanie instrumentu i nieudostępnianie go innym osobom;
Obowiązek informowania o dostrzeżonych nieprawidłowościach i zagrożeniach, w szczególności użytkownik powinien niezwłocznie dokonać zgłoszenia dostawcy usług płatniczych faktu utraty, kradzieży, przywłaszczenia lub nieuprawnionego użycia instrumentu płatniczego, a także nieautoryzowanej, niewykonanej lub nienależycie wykonanej transakcji płatniczej.
Termin dochodzenia roszczeń przez użytkownika
Użytkownik usług płatniczych w terminie 13 miesięcy od dnia obciążenia rachunku powinien dokonać zgłoszenia dostawcy takiego zdarzenia, jeśli ma zamiar i dochodzić roszczeń, a po tym terminie jego roszczenia wygasają.
Ocena zachowania użytkownika
Ocena zachowania użytkownika wpływa na określenie odpowiedzialności finansowej za nieautoryzowaną transakcję. Użytkownik w pełni będzie odpowiadał, gdy do nieautoryzowanej transakcji doprowadził umyślnie lub w wyniku umyślnego lub będącego skutkiem rażącego niedbalstwa naruszenia obowiązków z art. 42 ustawy o usługach płatniczych.
Rażące niedbalstwo użytkownika i jego odpowiedzialność finansowa za nieautoryzowaną transakcję
Użytkownik odpowiada do wysokości 50 euro, gdy do nieautoryzowanej transakcji doszło przy utracie, kradzieży lub przywłaszczeniu instrumentu płatniczego i gdy nieautoryzowana transakcja była skutkiem jego rażącego niedbalstwa. Niedbalstwo, które nie jest rażące nie zwiększa odpowiedzialności użytkownika.
Zwiększenie poziomu odpowiedzialności finansowej powyżej kwoty 50 euro ma miejsce w sytuacji, gdy użytkownik umyślnie doprowadził do nieautoryzowanej transakcji albo umyślnego lub będącego skutkiem rażącego niedbalstwa naruszenia co najmniej jednego z obowiązków wskazanych w art. 42 ustawy o usługach płatniczych.
Orzecznictwo sądów
Przykładowo w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r. w sprawie o sygn. akt II C 334/16 odnosząc się do rażącego zaniedbania wskazano, że „(…) powodowi nie można przypisać umożliwienia dokonania nieautoryzowanych transakcji wskutek rażącego niedbalstwa. Podkreślić należy, że komputer powoda posiadał zainstalowane oprogramowanie antywirusowe. W ocenie Sądu, skorzystanie przez powoda z wyświetlonego podczas logowania na stronę̨ (…) komunikatu polecającego użytkownikom „pobranie dodatkowego oprogramowania antywirusowego”, które spowodowało w dalszej kolejności zainfekowanie szkodliwym oprogramowaniem telefonu komórkowego, nie nosi cech rażącego niedbalstwa. Powód miał prawo pozostawać́ w przekonaniu, że komunikat wyświetlający się̨ podczas logowania na stronę̨ (…) pochodzi właśnie od (…) i służy uzyskaniu lepszych zabezpieczeń. Komunikat mówiący o potrzebie pobrania dodatkowego oprogramowania antywirusowego pojawiał się̨ po wpisaniu adresu prawdziwej strony (…) i pojawieniu się̨ tej strony. Był też widoczny symbol zamkniętej kłódki oznaczający bezpieczną stronę.
W ocenie Sądu, na wiarę̨ zasługiwały zeznania powoda, który wskazał, że jego żona wykonywała przelewy z jego konta, ale tylko na własny rachunek w (…). Okoliczność ta nie wskazuje na rażące niedbalstwo powoda, a ponadto nie zostało wykazane przez pozwanego, że możliwość dokonywania przelewów przez żonę̨ powoda przyczyniła się̨ w jakikolwiek sposób do zaatakowania komputera powoda przez hakerów. Brak jest zatem jakiegokolwiek związku przyczynowego pomiędzy wykonywaniem przez żonę powoda przelewów na jej konto a nieautoryzowanymi transakcjami z konta powoda”.
W wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2022 roku w sprawie o sygn. akt V Ga 328/21 odniesiono się do kwestii ciężaru dowodu przy ustalaniu, czy transakcja była autoryzowana i wskazano, że „(…) z przeprowadzonego postepowania dowodowego przed sądem pierwszej instancji wynika jednoznacznie, że transakcji powoda nie można uznać za autoryzowaną w rozumieniu powyżej cytowanego przepisu. Powód nie wyraził zgody na tę transakcję, o czy świadczy jego natychmiastowa reakcji, po stwierdzeniu, że pieniądze zostały przelane na konto osoby trzeciej tj. zawiadomienie banku oraz policji o popełnieniu przestępstwa. Tym samym powód wypełnił obowiązek wynikający za art. 44 ustawy o usługach płatniczych. Z tych też względów, zdaniem Sądu nieuzasadnione byłoby przyjęcie, zwalniające pozwany bank z odpowiedzialności”.
Stan prawny na dzień: 23 listopada 2023 roku
Orzecznictwo:
Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 31 maja 2017 r. w sprawie o sygn. akt II C 334/16;
Wyrok Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 28 stycznia 2022 roku w sprawie o sygn. akt V Ga 328/21;
W ostatnich miesiącach głośno stało się o dyrektywie Rady (UE) 2021/514 z dnia 22 marca 2021 r. zmieniającej dyrektywę 2011/16/UE w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania (zwanej DAC7) oraz jej implementowaniu do krajowych przepisów prawa.
Zgodnie z założeniem Dyrektywa DAC7 jest odpowiedzią na problem braku dostępu do danych dotyczących dochodów uzyskanych przez podatników za pośrednictwem platform cyfrowych. Przede wszystkim Dyrektywa DAC7 nakłada na te platformy obowiązek raportowania, czyli przekazywania do administracji skarbowej danych o czynnościach dotyczących sprzedaży internetowej.
Z raportowania będą zwolnieni sprzedawcy, którzy w danym okresie sprawozdawczym zawarli mniej niż 30 transakcji sprzedaży towarów i ich łączne wynagrodzenie nie przekracza kwoty 2000 euro. Ma to wykluczyć wszystkie osoby, które okazjonalnie sprzedają własne rzeczy tj. ubrania, obuwie czy książki.
Pojawiały się błędne informacje, aby od 1 września 2023 roku miały zacząć obowiązywać wspominane przepisy. Do tej pory Dyrektywa DAC7 nie została do polskich przepisów prawa implementowana. Obecnie projekt ustawy o zmianie ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw znajduje się na etapie procedowania przez Komitet do Spraw Europejskich.
W dniu 18 maja 2023 roku Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał korzystną dla branży kryptowalutowej interpretację (nr 0114-KDIP2-2.4010.145.2023.1.IN) wskazującą na możliwości zaliczenia jako koszt uzyskania przychodu wydatków na energię i kosztów amortyzacji sprzętu komputerowego służącego do wydobycia kryptowalut dla osób trzecich. Warunkiem dla dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest to, aby wartość sprzętu w dniu przyjęcia do używania przekroczyła 10.000 zł.
W związku z zajętym przez organy administracji podatkowej stanowiskiem,
– w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej polegającej na wydobywaniu kryptowalut poprzez wykorzystanie mocy obliczeniowej podłączonych do komputerów kart graficznych lub układów scalonych dla podmiotów zagranicznych i gdy w zamian taki przedsiębiorca zamierza pobierać wynagrodzenie w postaci kryptowalut (wymiana barterowa), to wydatki poniesione na energię elektryczną oraz obsługę serwisową sprzętu komputerowego będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Nadal jednak nie można odliczyć kopania kryptowalut na własny rachunek.
Po krytycznej opinii w sieci, pozew o ochronę dóbr osobistych
Do tej pory nie utrwaliło się w świadomości opinii publicznej, że wolność słowa w Internecie ma swoje granice. W handlu elektronicznym w sytuacji, gdy dostarczony towar okazał się uszkodzony lub dostarczony został z opóźnieniem lub w razie braku możliwości złożenia reklamacji – kupujący wystawiają negatywne opinie o sprzedawcy. Czy takie negatywne komentarze mogą naruszać prawo?
Jakie cechy powinien mieć negatywny komentarz, aby nie naruszał prawa?
Komentarz powinien być rzetelny, prawdziwy, rzeczowy i neutralny. W żadnym wypadku nie może być obraźliwy lub nie powinien zawierać bardzo emocjonalnego przekazu. Jeśli spełnia wspomniane warunki, nie powinien zostać uznany za naruszający dobra osobiste.
Jak przepisy prawa chronią dobra osobiste?
Zgodnie z treścią art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego: „ten, czyje dobro zostało zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne”.
W sytuacji wystawienia negatywnego komentarza i otrzymania wezwania do zaniechania naruszeń, należy w pierwszej kolejności ocenić, czy komentarz narusza dobre imię sprzedawcy i czy autor komentarza będzie w stanie wykazać, że wystawiona opinia jest prawdziwa i odnosi się do faktów.
W toku dalszego postępowania może pojawić się po stronie powoda konieczność udokumentowania zakupu i nieprawidłowości przy dostawie towaru lub wykazanie jego wad.
W znowelizowanym Kodeksie pracy, który zacznie obowiązywać od 6 kwietnia 2023 roku, szczegółowo uregulowano pracę zdalną. Według nowych regulacji, „praca zdalna polega na wykonywaniu pracy całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika, w tym pod adresem jego zamieszkania, i każdorazowo jest uzgadniana z pracodawcą” (art. 67 (18) Kodeksu pracy). Wcześniejsze regulacje dotyczyły zatrudnienia pracowników w formie telepracy.
Po nowelizacji przepisów zasady wykonywania pracy zdalnej należy określić w:
porozumieniu pomiędzy pracodawcą a zakładową organizacją związkową
regulaminie ustalonym przez pracodawcę
poleceniu pracodawcy wykonywania pracy zdalnej
porozumieniu zawartym między pracownikiem a pracodawcą
Pracodawca będzie musiał uwzględnić wniosek o pracę zdalną, jeśli:
pracownik jest rodzicem dziecka niepełnosprawnego
pracownica jest w ciąży
pracownik wychowuje dziecko w wieku do 4. roku życia
pracownik sprawuje opiekę nad innym członkiem najbliższej rodziny lub inną osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie posiadającym orzeczenie o niepełnosprawności albo o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Pracodawca został zobowiązany do:
zapewnienia pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej;
zapewnienia pracownikowi instalacji, serwisu, konserwacji narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokrycia niezbędnych kosztów związanych z instalacją, serwisem, konserwacją narzędzi pracy niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej;
pokrycia kosztów energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej;
pokrycia innych kosztów bezpośrednio związanych z wykonywaniem pracy zdalnej, jeśli zwrot takich kosztów został określony w porozumieniu dotyczącym pracy zdalnej zawartym z pracownikiem, poleceniu pracy zdalnej lub regulaminie pracy zdalnej.
Pracodawca może ustalić z pracownikiem zasady wykorzystywania przez niego materiałów i narzędzi pracy niezapewnionych przez pracodawcę. Za wykorzystanie tych narzędzi i materiałów pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości ustalonej z pracodawcą. Zamiast ekwiwalentu pracodawca może wypłacać ryczałt.
Zakaz dyskryminacji
Ustawodawca artykułuje zakaz dyskryminacji przez pracodawcę pracowników, którzy wykonują pracę zdalną lub odmawiają jej wykonywania.
Praca zdalna okazjonalna
Dodatkowo, oprócz pracy stacjonarnej, zdalnej stałej, naprzemiennej (hybrydowej), nowe regulacje odnoszą się również do pracy zdalnej okazjonalnej określanej jest jako praca wykonywana poza stałym miejscem pracy, na wniosek pracownika i jej wymiar w roku kalendarzowym nie może przekroczyć 24 dni.
Taka praca nie wymaga szczegółowego ustalania z pracodawcą zasad jej wykonywania oraz zapewnienia przez pracodawcę narzędzi pracy i wyposażenia oraz materiałów lub pokrywania ich kosztów.
W związku z tym, że influencerzy mają wpływ na decyzje podejmowane przez konsumentów i wpływają na ich zachowania, to konieczne zdaniem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów staje się ich dyscyplinowanie. Dlatego w ostatnich miesiącach rozwinęła się dyskusja na temat reklamy w sieci. W świecie telewizji i radia zasady reklamy i unikania kryptoreklamy znajdują zastosowanie już od dawna, ale w świecie social mediów nie jest to jeszcze takie oczywiste.
Mówiąc o kryptowalucie mówimy o współpracy komercyjnej, czyli odpłatnej promocji produktów lub usług, przy czym dokonanej bez oznaczenia, że taka promocja jest sponsorowana. Zachowanie influencera naruszające prawo w zakresie reklamy może stanowić:
nieuczciwą praktykę rynkową określoną wart. 7 pkt 11 ustawy o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym stanowiącą „kryptoreklamę, którapolega na wykorzystywaniu treści publicystycznych w środkach masowego przekazu w celu promocji produktu w sytuacji, gdy przedsiębiorca zapłacił za tę promocję, a nie wynika to wyraźnie z treści lub z obrazów lub dźwięków łatwo rozpoznawalnych przez konsumenta”.
czyn nieuczciwej konkurencji uregulowany wart. 16 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, z którego wynika, że „czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie, zmierzające do wywołania wśród konsumentów wrażenia, że przekaz reklamowy jest informacją neutralną i przez to ukrycie promocyjnego charakteru kampanii reklamowej”.
Zgodnie z rekomendacjami Prezesa UOKiK wszelkie materiały zawierające przekaz handlowy, za które Influencer otrzymał korzyść materialną, powinien jasno oznaczać jako „Materiał reklamowy” i wskazać promowaną markę. W rekomendacjach wymienia się jeszcze następujące dopuszczalne sformułowania:
– #reklama lub [REKLAMA]
– #materiałreklamowy lub [MATERIAŁ REKLAMOWY]
– #współpracareklamowa lub [WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]
– Płatna współpraca z marką XYZ
– reklama marki XYZ
Zasadą jest to, że oznaczenie reklamy powinno być dokonane w sposób czytelny, jednoznaczny oraz zrozumiały dla każdego odbiorcy. Influencer powinien umieścić takie oznaczenie na dwóch poziomach tj. zarówno w opisie lub na zdjęciu albo w filmie oraz przy wykorzystaniu funkcji do tego przeznaczonych dostępnych w serwisie internetowym, z którego korzysta.
Jeśli użytkownik Internetu dostrzeże scam lub nieoznaczoną reklamę u influencera, to może dokonać zgłoszenia na adres mailowy Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów: scam@uokik.gov.pl
W znowelizowanym Kodeksie pracy, który zacznie obowiązywać od 6 kwietnia 2023 roku, uregulowano pracę zdalną. Według nowych regulacji, praca zdalna polega na wykonywaniu pracy całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika, w tym pod adresem jego zamieszkania, i każdorazowo jest uzgadniana z pracodawcą.
Zasady wykonywania pracy zdalnej należy określić w:
porozumieniu pomiędzy pracodawcą a zakładową organizacją związkową
regulaminie ustalonym przez pracodawcę
poleceniu pracodawcy wykonywania pracy zdalnej
porozumieniu zawartym między pracownikiem a pracodawcą
Pracodawca będzie musiał uwzględnić wniosek o pracę zdalną, jeśli:
pracownik jest rodzicem dziecka niepełnosprawnego
pracownica jest w ciąży
pracownik wychowuje dziecko w wieku do 4. roku życia
pracownik sprawuje opiekę nad innym członkiem najbliższej rodziny lub inną osobą pozostającą we wspólnym gospodarstwie posiadającym orzeczenie o niepełnosprawności albo o znacznym stopniu niepełnosprawności.
Praca zdalna okazjonalna
Dodatkowo, oprócz pracy stacjonarnej, zdalnej stałej, naprzemiennej (hybrydowej), nowe regulacje odnoszą się również do pracy zdalnej okazjonalnej określanej jest jako praca wykonywana poza stałym miejscem pracy, na wniosek pracownika i jej wymiar w roku kalendarzowym nie może przekroczyć 24 dni.
Taka praca nie wymaga szczegółowego ustalania z pracodawcą zasad jej wykonywania oraz zapewnienia przez pracodawcę narzędzi pracy i wyposażenia oraz materiałów lub pokrywania ich kosztów.
Na podstawie ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych, stopnie alarmowe lub stopnie alarmowe CRP wprowadza, zmienia i odwołuje w drodze zarządzenia – w zależności od rodzaju zagrożenia zdarzeniem terrorystycznym – Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Szefa ABW, a w przypadkach niecierpiących zwłoki – minister właściwy do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Szefa ABW, informując o tym niezwłocznie Prezesa Rady Ministrów.
Dla określonych placówek zagranicznych RP lub w odniesieniu do systemów teleinformatycznych ministra właściwego do spraw zagranicznych, stopnie alarmowe wprowadza, zmienia i odwołuje, w drodze zarządzenia, w zależności od rodzaju zagrożenia zdarzeniem o charakterze terrorystycznym, Prezes Rady Ministrów, po zasięgnięciu opinii ministra właściwego do spraw zagranicznych i Szefa Agencji Wywiadu, a w przypadkach niecierpiących zwłoki – minister właściwy do spraw zagranicznych, po zasięgnięciu opinii Szefa Agencji Wywiadu, informując o tym niezwłocznie Prezesa Rady Ministrów.
Rodzaje stopni alarmowych
I.PIERWSZY STOPIEŃ ALARMOWY (ALFA) – PIERWSZY STOPIEŃ ALARMOWY CRP (ALFA–CRP)
Pierwszy stopień alarmowy można wprowadzić w przypadku uzyskania informacji o możliwości wystąpienia zdarzenia o charakterze terrorystycznym, którego rodzaj i zakres jest trudny do przewidzenia.
II. DRUGI STOPIEŃ ALARMOWY (BRAVO) – DRUGI STOPIEŃ ALARMOWY CRP (BRAVO–CRP)
Drugi stopień alarmowy można wprowadzić w przypadku zaistnienia zwiększonego i przewidywalnego zagrożenia wystąpieniem zdarzenia o charakterze terrorystycznym, jednak konkretny cel ataku nie został zidentyfikowany.
III. TRZECI STOPIEŃ ALARMOWY (CHARLIE) – TRZECI STOPIEŃ ALARMOWY CRP (CHARLIE–CRP)
Trzeci stopień alarmowy można wprowadzić w przypadku:
wystąpienia zdarzenia potwierdzającego prawdopodobny cel ataku o charakterze terrorystycznym, godzącego w:
bezpieczeństwo lub porządek publiczny albo
bezpieczeństwo Rzeczypospolitej Polskiej, albo
bezpieczeństwo innego państwa lub organizacji międzynarodowej oraz stwarzającego potencjalne zagrożenie dla Rzeczypospolitej Polskiej lub
uzyskania wiarygodnych i potwierdzonych informacji o planowanym zdarzeniu o charakterze terrorystycznym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
uzyskania wiarygodnych i potwierdzonych informacji o planowanym zdarzeniu o charakterze terrorystycznym, którego skutki mogą dotyczyć obywateli polskich przebywających za granicą lub instytucji polskich albo polskiej infrastruktury mieszczących się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.
IV.CZWARTY STOPIEŃ ALARMOWY (DELTA) – CZWARTY STOPIEŃ ALARMOWY CRP (DELTA–CRP)
Czwarty stopień alarmowy można wprowadzić w przypadku:
wystąpienia zdarzenia o charakterze terrorystycznym powodującego zagrożenie:
bezpieczeństwa lub porządku publicznego albo
bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej, albo
bezpieczeństwa innego państwa lub organizacji międzynarodowej oraz stwarzającego zagrożenie dla Rzeczypospolitej Polskiej, lub
gdy uzyskane informacje wskazują na zaawansowaną fazę przygotowań do zdarzenia o charakterze terrorystycznym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, lub
gdy uzyskane informacje wskazują na zaawansowaną fazę przygotowań do zdarzenia o charakterze terrorystycznym, które ma być wymierzone w obywateli polskich przebywających za granicą lub w instytucje polskie albo polską infrastrukturę mieszczące się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, a zebrane informacje wskazują jednocześnie na nieuchronność takiego zdarzenia.
Cyberlaw by Judyta 